คุณย่าคงกำลังพยายามย้อนเวลากลับไปหาอดีต
ฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ตรงที่ดินรกร้างข้างบ้านปู่กับพี่ชายของเธอกำลังขนขยะจากถังหลังบ้านไปเผาโดยมีเดี่ยววิ่งนำไปก่อนล่วงหน้า ภาพและเสียงประทุของเปลวไฟที่ไหม้ลามเลียเศษขยะบนพื้นลอยมาในห้วงความคิด เธอวางหนังสือในมือลงแล้วกระโดดวิ่งตามไป “มิลินท์จะไปไหน” คุณย่าถาม “จะไปช่วยคุณปู่เผาขยะคะ” เธอรีบตอบ “ไม่ต้องไปหรอก” ย่าห้าม “มาช่วยย่าร้อยมาลัย ไปเก็บดอกพุดมาให้ย่าด้วย เลือกดอกตูมๆ นะ”คุณย่าสั่ง เธอเดินกลับมา หยิบขันใบเล็กๆ ไปเก็บดอกพุด “น่าเบื่อ” เธอพึมพำในใจ “เดี๋ยวนี้ตรงแยกไฟแดงไหนก็เจอ แล้วจะมานั่งร้อยทำไมให้เสียเวลา” มิลินท์พึมพำในใจ ดอกพุดดอกเล็กๆกลีบบางๆที่ต้องค่อยๆหยิบจับ “จับเบาๆเดี๋ยวดอกไม้จะช้ำ” คุณย่าเตือน ร้อยมาลัยมันพ้นสมัยไปแล้วแต่คุณย่าก็ยังย่ำอยู่กับที่