Hoe is het om een bedrijf in je eentje te hebben ?
(Moeilijk/Makkelijk)
Oef, dat is een hele makelijke en ook hele moeilijke vraag om te beantwoorden. Het is zeker heel speciaal om tegelijkertijd je eigen werkgever en je eigen werknemer te zijn. Maar ook wel een beetje schizofreen om continue het belang van jezelf als werknemer tegenover dat van jezelf als werkgever te moeten afwegen. Je draagt toch altijd die twee petten tegelijkertijd en je moet de beslissingen zelf nemen, want je bent een eenmansbedrijf. Als ik bijvoorbeeld een dagje vrij wil, dan moet ik zelf beslissen of ik dat mag! Door de jaren heen lukt het steeds beter om met de vrijheid om te kunnen gaan, en ik denk dat een eenmansbedrijf een goede omgeving is om snel zelfstandig te worden als werknemer, maar in het begin was het niet altijd makkelijk om met de verantwoordelijkheid om te kunnen gaan.
Wordt je door bedrijven gevraagd, of stap jezelf naar ze toe ?
Ik wordt door anderen gevraagd of ik voor hun bedrijf wil werken. Daar moet ik wel veel voor doen, bijvoorbeeld presentaties geven op conferenties of zelf 's avonds studeren om bij te blijven met wat er in de software en programeer markt en wetenschap allemaal gebeurd. Maar omdat ik veel van m'n vak hou voelt dat allemaal niet als werk. Het voelt meer als werk als de mensen in bedrijven die me inhuren vragen stellen waar ik geen antwoord op weet, of als ik vragen moet beantwoorden die voor mij eigenlijk een beetje saai zijn. Ook vind ik het vervelend om de programeer code van andere mensen op te moeten ruimen. Maar daar wordt ik dan ook wel weer goed voor betaald, dus ik vind dat ik daar niet over mag klagen, dat is m'n vak, m'n professie. In z'n algemeenheid hoef ik maar weinig reclame te maken en daar ben ik blij om, want als eenmansbedrijf is reclame maken al snel promotie van je eigen ego, en ik denk dat het verstandiger (en voor anderen ook gewoon plezieriger) is om je bescheiden op te stellen. Maar inderdaad, ik wordt gevraagd, en dat is eigenlijk best wel comfortabel.
Waneer ben je je bedrijf gestart ?
Het is wat geleidelijk gegaan, maar ik heb m'n eigen bedrijf, NMCB B.V. opgericht in 2004, daarvoor was ik in loondienst bij Ernst & Young en CapGemini. Ik ben begonnen met ondernemen samen met oud studievriend, maar na een paar jaar samen een bedrijf te hebben gehad zijn we beiden zelfstandig door gegaan. We zijn ook echt naar de kamer van koophandel en naar de notaris geweest in 2004, ieder om zijn eigen bedrijf op te richten, en ook één die we gezamelijk hadden. Ik verhuurde mezelf als programeur en mijn vriend verhuurde zichzelf als netwerk ingenieur. Nadat we uit elkaar gingen, ergens in 2007, verhuurde ik mezelf vanuit mijn eigen bedrijf inplaats vanuit ons gezamelijke bedrijf en voor mij veranderde er dus niet echt veel. Ik bleef doen wat ik altijd al zelfstandig deed, mezelf verhuren als programmeur, maar achteraf gezien voelt 2004 daarom meer als het start moment dan een paar jaar later. Inmiddels ben ik nu al wel zo'n 15 jaar werknemer van mijn eigen bedrijf, en dat is een lange tijd, dus je zou kunnen zeggen dat mijn werkgever maar blij moet zijn met zo'n trouwe werknemer!
(Aan de andere kant, als werknemer moet ik wel toegeven dat mijn werkgever erg goed voor me zorgt :-)
Wat was je idee bij dit bedrijf ?
(Zeg maar: ik wil dit doen voor mensen/dit vind ik leuk, etc.)
Ook dat idee is meer geleidelijk aan ontstaan. Alle goede programmeurs die ik ken hebben iets met taal en communicatie, niet alleen tussen computers en mobieltjes, maar ook tussen mensen. Ik weet het niet zeker, want ik heb me nooit laten testen, maar ik vermoed dat ik best wel een beetje autistisch ben. Toen ik zo oud was als jij en je klasgenoten was het nog niet echt cool om een nerd te zijn (gelukkig is dat inmiddels beter) en dus stond ik er altijd maar een beetje bij, stond ik een beetje te kijken en te luisteren naar hoe andere mensen aan het praten waren. Ik probeerde groepen van mensen te begrijpen, de regels te leren hoe ze dat deden, communiseren. Wanneer ze bijvoorbeeld moesten lachen om wat ze zeiden, of wanneer ze boos werden, of verdrietig. Dat doen autisten wel vaker, proberen te snappen wat "de regels" zijn om met elkaar om te gaan en ook waar die regels vandaan komen, want dat is niet echt duidelijk altijd, en nogal afhankelijk van de omgeving en van wie het is tegen wie je wat zegt. En laat dat nou toevallig een hele goede eigenschap zijn als je programmeur wilt worden, een beetje autistisch met intresse hoe mensen en andere intelligente systemen met elkaar communiceren!
Dus door de jaren heen, geleidelijk aan, werd ik steeds beter in het uitleggen van communicatie regels die ik dacht te snappen en die voor mij altijd werkten: dat je, bijvoorbeeld als iemand schrikt en je daarna aankijkt, moet gaan glimlachen om er voor te zorgen dat die andere persoon over z'n schrikgevoelens heen kan komen zonder dat hij of zij z'n schrikgevoel af kan reageren op jou door boos te worden. En als ik alleen was, als er geen andere mensen om me heen waren om te observeren, dan schreef of las ik soortgelijke regels voor computers, want software schrijven, code, is gewoon een ander woord voor "regels" alleen dan de regels hoe computers met elkaar communiceren, en niet hoe mensen dat doen. Ik ging het zelfs leuk vinden, dat communiceren met andere mensen over de regels van computers, en omdat ik zag dat die andere mensen blij werden of me geld gaven als ik ze de regels van communicatie van computers had uitlegd ... ja, het ging eigenlijk heel geleidelijk en zonder plan.
Dat is waar ik momenteel mijn brood mee verdien: regels lezen, schrijven, begrijpen en uitleggen, en dat is leuk werk.
Zijn bedrijven tevreden over wat je doet ?
Lastig hoor, natuurlijk hoop ik van wel. Tevreden is denk ik niet het goede woord, want mijn werk bestaat toch ook wel uit het dragen van verantwoordelijkheden waar het personeel van de bedrijven die me inhuren nog niet helemaal klaar voor is. En hoe kan dat personeel nou tevreden zijn over iets waarvoor hun bedrijf een buitenstaander moet inhuren omdat ze datgene zelf (nog) niet kunnen? Soms voel ik me een beetje een tandarts. Je bent blij dat tandartsen bestaan, maar het is zelden een plezier om "met ze samen te werken". Ik ga er van uit dat zolang ik betaald krijg voor m'n werk, het lezen en schrijven van computer code en uitleggen wat die regels code betekenen, en ik mezelf niet echt hoef me te promoten, m'n klanten tevreden zijn. Aangezien ik nu al zo'n 15 jaar m'n brood verdien, zullen m'n klanten wel tevreden zijn vermoed ik. Een lastige maar interessante vraag Kristien.
Heb je nog een speciale opleiding nodig voor dit werk ?
Het helpt als je wiskunde en natuurkunde leuk vind. En natuurlijk kun je leren om computers te programeren via de studie informatica, al geloof ik dat veel technische studies goed zijn om te leren programmeren. (Dit type opleidingen wordt tegenwoordig STEM opleidingen genoemt in bijvoorbeeld de Verenigde Staten dacht ik). Maar belangrijker wellicht, ik vermoed dat uiteindelijk alles, en dus ook je werk keuze, uit jezelf moet komen. Daarom denk ik dat een introvert, observerend karakter en een goed gevoel voor taal, communicatie en regels, de belangrijkste componenten zijn als je een zelfstandig en onafhankelijke programmeur wilt worden met een eigen bedrijf. Of je echt een studie nodig hebt? Één van de beste programmeur die ik ken, geboren in IJsland, is op z'n 16de gestopt met school en heeft aansluitend alleen maar aan zelfstudie gedaan. Hij is heel succesvol in het bedrijfsleven, heeft een eigen bedrijf, is erg zelfstandig, echt één van die uitzonderingen die wellicht zelfs te academisch was voor de academie. Hij heeft dus geen speciale opleiding, maar elke keer dat ik met hem praat leer ik weer iets nieuws dat ze me tijdens m'n studie ook wel hadden mogen uitleggen. Dus of je echt een opleiding nodig hebt voor dit werk, ik weet het niet.